19 Ağustos 1966 yılında Muş - Varto’da bir deprem meydana gelmişti. Depremde birçok canlar yok olmuş, birçok binalar yıkılmıştı. O tarihte ben Denizli Halkevi Başkanı olarak Denizli’de oluşturulan yardım komitesinde görev almıştım.
Dünyanın birçok ülkesinden Varto’ya hiçte küçümsenmeyecek miktarda yardımlar gönderilmişti. Her depremde olduğu gibi ne yazık ki deprem için gelen yardımlar yıllar sonra çarşıda pazarda satılmaya başlanmıştı. Hollanda’dan gelen peynirler, çeşitli giysiler ve diğer yardım malzemeleri.
Yurtdışından gelen yardımlar içinde süttozu, sütyen v.b. gibi gereksinim malzemeleri vardı. Havalar soğumaya başlamıştı ama hala önemli yardım Varto’ya bir türlü gelmemişti. Nihayet havalar iyice soğuduğunda kar yağdığında Varto’nun köylüleri şehre (Varto’ya) dertlerini anlatmaya gitmeye karar verirler.
Gelen yardımlar içinde süttozu ile daha önce evlerini badana etmişler,(Beyaz olduğu için sanırım kireç sanmışlar.) Sütyenler içinde köylüler Allah devletimizden razı olsun kulaklarımız üşümesin diye bize kulaklık göndermişler diye bir güzel sütyenleri kulakları üşümesin diye kulaklarına geçirip Varto’ya yaya olarak yürümeye başlamışlar. Varto’ya yaklaşan köylüleri uzaylı sanan Varto’lular durumu kaymakama iletmişler. Kaymakamlıkta bunların sütyen değil kulaklık olduğu ne işe yaradığı anlatılmış ve herkesi derdini unutup, bir yandan gülmüş bir yandan basmış küfürü.
Varto Depremi sırasında Sevgili Sinan Cemgil’in de aralarında bulunduğu ODTÜ öğrencileri Varto’ya giderek yıkılmış okul ve bazı evleri harç karararak, kerpiç dökerek yapmaya çalışmışlar.
